Nog 25 nachtjes slapen

Deze blog gaat natuurlijk vooral over de rijke historie van - voor mij dan toch - de mooiste koers van het jaar. Daarnaast is deze blog ook een beetje een dagboek van mijn eigen avonturen als wielertoerist.

Aan die rijke historie van Parijs-Roubaix is afgelopen zondag door Mathieu van der Poel weer een schitterend en indrukwekkend hoofdstuk toegevoegd.

 

Na het spektakel van afgelopen zondag kan ik zelf nauwelijks nog wachten.............. Dat uiteraard met de gepaste bescheidenheid.
Dit jaar is de 37ème Paris-Roubaix Cyclotourisme van Velo Club Roubaix. Normaal is deze uitstap voor wielertoeristen in juni maar dit keer een maand eerder!

Deelnemers kunnen kiezen uit vier afstanden. Zelf doe ik Le Final.  Deze start in Wallers en is 115km lang met 35km kasseien.
Lange afstand gaat mij ook wel lukken maar ik heb niet zoveel meer te bewijzen en wil gewoon een dag lol hebben.

Lekker foto;s maken, strookje doorknallen, uurtje handjes op het stuur, onderweg een broodje met m'n lief (is ploegleider van dienst) eten, beetje ouwehoeren bij de controles, genieten van de bizarre sfeer die dit deel van Frankrijk heeft, hotelovernachting vooraf is niet nodig en je bent ook een normaal tijdstip weer thuis.
 

Hier als warmloper een foto op Chemin des Abattoirs van een paar jaar terug.......... Dit is EXACT de plek waar van der Poel zondag demarreerde (lees iedereen degradeerde). Ik zal aan die indrukwekkende demarrage zeker denken als ik daar fiets.
 

Een uur en een kwartier later fietste van der Poel de wielerbaan op.............
Als je daar op die strook fietst en je weet van vorige keren wat er nog gaat komen kan je je daar geen enkele voorstelling van maken.......... Geen enkele!
Bizar want voor menig wielertoerist zijn die laatste 60 km een echte helletocht. Voor de TV zitten kijken zal bewondering opleveren maar fiets alleen deze laatste 60 kilometer eens............ Geloof mij de bewondering wat die mannen doen wordt alleen maar groter!

Nog 25 nachtjes slapen............waarschijnlijk 24 en 1 wakker liggen........... 

Foto: Tweede deel van secteur Orchies met als offciele naam Chemin des Abattoirs

Mathieu van der Poel : 2024

Een paar dagen voor de Ronde van Vlaanderen blogde ik nog over de dubbel. Zowel de Ronde van Vlaanderen als Parijs-Roubaix in één jaar winnen is altijd al een straffe stoot geweest, maar in het moderne wielrennen echt wel buitenaards.

Het lijkt zo makkelijk wat Mathieu van der Poel allemaal doet maar dat is het niet. Tijdens de koers - zeker afgelopen zondag - leek hij niet echt af te zien. Wat wij echter niet zien is hoe hij zich uit elkaar trekt in de diverse trainingen. 

 

Van der Poel was geweldig afgelopen zondag maar we mogen zeker zijn ploeg niet te kort doen. Alpecin - Deceuninck nam direct het heft in handen toen er een sterke kopgroep op pad ging.

Mede door de gunstige wind lag de snelheid onwaarschijnlijk hoog en lag ver voor het Bos van Wallers het peloton al in stukken en brokken. 

De chicane die voor het oprijden van het Bos van Wallers was aangebracht heeft dus nog niet zijn dienst kunnen bewijzen. De vraag is immers hoe het werkt als je daar met 150 man aan komt stormen. De geleerde - die overigens wel heel laat wakker werden - zullen er volgend jaar wel weer een invulling aan geven. Deze editie heeft echter geen antwoord gegeven of het een goed idee is.

 

Foto website Alpecin - Deceuninck

 

Van der Poel trok zich van de chicane niet veel aan en trok in het Bos al eens flink door. Helaas reed ploegmaat Jasper Philipsen lek en een kleine kopgroep die was ontstaan zette niet echt door.

35 km lang werd er nu enorm hard gefietst waardoor een totale samensmelting niet meer mogelijk was. Op de strook van Orchies vond van der Poel blijkbaar dat het toch niet hard genoeg ging en ging eens extra stevig de pedalen ranselen.

Mooi detail is dat de strook van Orchies uit twee delen bestaat. Het eerste deel loopt van Orchies naar het oude abattoir. Daar is een klein stukje asfalt (het mag eigenlijk die naam niet hebben) met een haakse bocht. Na de bocht volgt een tweede deel met de naam Pave de Abattoir..........
Wel heel symbolisch want van der Poel bracht een ieder hier naar de slacht. 

 

Vandaar is het nog 60 (!!!) kilometer naar de wielerbaan in Roubaix, maar het deerde Matje niet. Als de weg iets omhoog liep zette hij extra aan en bij iedere volgende strook gaf hij extra gas.

Het waren toch sterke renners en gerenommeerde hardrijders zoals Mads Pedersen, Nils Politt en Stefan Kung die in de achtervolging zaten maar de achterstand liep alleen maar op.

De vlucht van van der Poel werd ook nog eens perfect bewaakt door Philipsen en een geweldige en schijnbaar onvermoeibare Vermeersch. 

Met precies drie (!!!) minuten voorsprong kwam van der Poel als eerste over de streep en Philipsen maakte met een tweede plek het succes voor Alpecin - Deceuninck compleet.

 

Het is het zesde monument dat van der Poel binnenhaalt met deze overwinning en dat is in het moderne wielrennen echt een heel unieke prestatie. Geen andere actieve renner doet beter.

 

Heel spannend was deze editie van 2024 niet, maar ik heb toch enorm genoten want dit was wel heel, heel, heel indrukwekkend om te aanschouwen. Zowel wat van der Poel deed maar het werk van Alpecin - Deceuninc was ook prachtig om te zien.

 

Top 10 editie 2024

1    Mathieu van der Poel (Alpecin - Deceuninck)
2    Jasper Philipsen (Alpecin - Deceuninck)
3    Mads Pedersen (Lidl - Trek)
4    Nils Politt (UAE Team Emirates)
5    Stefan Kung (Groupama - FDJ)
6    Gianni Vermeersch (Alpecin - Deceuninck)
7    Laurence Pitchie (Groupama - FDJ)
8    Jordi Meeus (BORA - Hansgrohe)
9    Søren Waerenskjold (Uno-X Mobility)
10  Madis Mihkels (Intermarché - Wanty)

 

Foto: Het oude abattoir dat voor van der Poel blijkbaar het signaal was om alleen op pad te gaan.

Lotte Kopecky : 2024

Normaal kan ik enorm genieten van het vrouwenwielrennen maar niet afgelopen zaterdag. Ik ging pas naar het puntje van mijn stoel toen de vrouwen het velodrome op kwamen rijden. Hoewel het peloton aardig uit elkaar was gereden en we met slechts zes dames gingen sprinten voor de bloemen (en kassei!) was het toch een wat saaie en wel heel tactische koers.

 

Winnares Kopecky had het onderweg een paar keer geprobeerd maar maakte er toch een tactisch spel van. Kopecky kon zich dat permitteren want haar razendsnelle ploeggenoten Lorena Wiebes zat op het vinkentouw. Daardoor dwong Kopecky iedere keer de andere koplopers wel gas te geven terwijl ze zelf niet vol hoefde te gaan. Met name Vos en van Dijk verspilde in dat spel de nodige krachten.

Overigens een heel knap optreden van van Dijk want die is nog niet zo gek lang geleden moeder geworden. Diepe buiging!

 

Uiteindelijk moesten Lotte Kopecky, Marianne Vos, Elisa Balsamo, Pfeiffer Georgi , Ellen van Dijk en de verrassend sterke Amber Kraak uit gaan maken wie er op het podium zou komen.

Met wind tegen aan de overzijde van de baan trok Balsamo eigenlijk de sprint wat te vroeg aan en Vos werd gedwongen om mee te gaan. Kopecky leek even kansloos maar bij het uitkomen van de bocht bleek zij toch de meest frisse benen te hebben.

 

Zes koplopers drie Nederlandse maar geen een op het podium. Nu ben ik geen chauvinistische sportliefhebber maar diep in m'n hart had ik het Vos wel gegund. Een zege in Parijs-Roubaix had haar al zo indrukwekkende erelijst nog een tikkeltje extra glans gegeven.

 

Dat neemt niet weg dat Kopecky verdiend gewonnen heeft. Zij heeft meermaals de koers open proberen te breken, speel het spel tactisch erg goed en leit op de baan zien dat ze niet zomaar ook in die discipline meermaals wereldkampioen is geworden.

Extra mooi is natuurlijk om als wereldkampioen op de weg de Koningin van de klassiekers te winnen.

 

Top 10 vrouwen editie 2024

1    Lotte Kopecky (Team SD Worx)
2    Elisa Balsamo (Lidl - Trek)   ,,
3    Pfeiffer Georgi  (Team DSM-Firmenich PostNL)
4    Marianne Vos (Team Visma - Lease a Bike)
5    Amber Kraak (FDJ - Suez)
6    Ellen van Dijk (Lidl - Trek)
7    Lorena Wiebes (Team SD Worx)
8    Victoire Berteau (Cofidis Women Team)
9    Marie Le Net (FDJ - Suez)
10  Kimberley Pienaar (AG Ins. - Soudal Team)

De Dubbel

De Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix zijn als een dubbel aan elkaar geknoopt. Geen officieel klassement zoals in het verleden het Ardens Wielerweekend dat uit de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik bestond.
Zo was er ook een Vlaams Weekend met Omloop Het Volk (tegenwoordig Omloop Het Nieuwsblad) en Gent-Wevelgem.

Voor De Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix is er dus niet een formeel klassement, maar het is de meest begerenswaardige dubbel binnen de eendagskoersen. Dat vooral omdat het hier om twee monumenten gaat met een enorme historie.

Vlaanderens Mooiste en de De Koningin van de Klassiekers in één kalenderjaar winnen wordt door de kenners dan ook gezien als een zeer prestigieus wapenfeit.
Een elftal renners is dat tot nu toe gelukt en het zijn allemaal beste baasjes die er op dit lijstje staan. Flandriens van de zuiverste soort. Klasbakken!

Huzarenstukjes en het is Boonen en Cancellara zelfs gelukt om het twee keer de Dubbel te verwezenlijken. 

 

Sinds gisteren staat ook Mathieu van der Poel in dit indrukwekkende lijstje. Zowel de Ronde van Vlaanderen als Parijs-Roubaix wist hij beide met een indrukwekkende solo te winnen. Hiermee voegt hij zich bij een indrukwekkend gezelschap waar opmerkelijke genoeg Eddy Merckx ontbreekt.

1923 Heiri Suter (Zwi)
1932 Romain Gijssels (Bel)
1934 Gaston Rebry (Bel)
1954 Raymond Impanis (Bel)
1957 Fred De Bruyne (Bel)
1962 Rik Van Looy (Bel)
1977 Roger De Vlaeminck (Bel)
2003 Peter Van Petegem (Bel)
2005 Tom Boonen (Bel)
2010 Fabian Cancellara (Zwi)
2012 Tom Boonen (Bel)
2013 Fabian Cancellara (Zwi)
2024 Mathieu van der Poel (Ned)

Wat een lijstje he?

Foto: Om de dubbel te pakken volstaat het niet dat je goed op kasseien kan rijden. 

In De Ronde moet je immers flink wat pittige hellingen over zoals de erg steile Paterberg.

Landenklassement

Twaalf landen hebben tot nu toe winnaars geleverd voor Parijs-Roubaix. Italië heeft met 10% van de buit een aardige kluif als je bedenkt dat Italianen heel lang niet graag buiten Italië gingen koersen.
Strikt genomen ook niet het parcours omdat de meeste Italianen die er voor kiezen om wielrennner te worden toch over enige klimtalenten beschikken. Frêle klimmers zijn welkom in De Hel, maar slechts een enkele weet het er goed af te brengen.
Nederland doet het met negen stuks niet slecht, maar is geen hoogvlieger. Van de vijf top klassiekers (monumenten) doen Nederlanders het nog het beste in de Ronde van Vlaanderen.
Nederlandse winst in top klassiekers die we ook wel monumenten noemen:

• Milaan-San Remo 4x
• Ronde van Vlaanderen 13x
• Parijs-Roubaix 9x
• Luik-Bastenaken-Luik 4x
• Ronde van Lombardije 4x

Het is duidelijk! Hoe dichter bij huis en hoe korter de beklimmingen hoe beter we het doen. Het is wel goed om te weten dat tot de Tweede Wereldoorlog er in Nederland geen tot nauwelijks wegwedstrijden werden gereden en er dus ook geen of nauwelijks Nederlanders deelnamen aan dit soort koersen.

Mathieu van der Poel heeft er met z'n prachtige overwinning van vorig jaar en gisteren voor gezorgd dat de teller voor Nederland op negen is komen staan en wellicht geeft dat wat inspiratie voor de komende jaren.

Opmerkelijk zijn de twee van Ierland, maar in beide gevallen was King Kelly de leverancier.

Andrei Tchmil heeft maar liefst vier nationaliteiten gehad. Op het moment dat hij Parijs-Roubaix wist te winnen was hij Moldaviër.

De Fransen doen het met 28 stuks erg goed in eigen land. Dit is mede opmerkelijk omdat Parijs-Roubaix van het begin al een internationale koers was. De eerste editie werd ook gewonnen door een Duitser, maar onze oosterburen hebben met John Degenkolb tot 2015 moeten wachten op een opvolger.

Grote slokop zijn natuurlijk onze zuiderburen. 57 keer wist er een Belg te winnen en eigenlijk ging bijna steeds om een Vlaming.

Een Frans journalist heeft ook wel eens geschreven: "Parijs-Roubaix is de meest Vlaamse koers die er is."

En zo is het! Een Vlaamse koers voor stoere knapen!

Landenklassement 

57 België

28 Frankrijk

14 Italië

9 Nederland

4 Zwitserland

2 Ierland, Australië, Duitsland

1 Luxemburg, Moldavië, Zweden, Slowakije

Totaal 121 winnaars op 120 edities. Dit heeft te maken met de dubbele winnaar in 1949 waar zowel Serse Coppi als Mahé tot winnaar zijn uitgeroepen.

 

Foto: Naamplaatje in de douches van Roubaix. Fabian Cancellara heeft een 

zeer belangrijke bijdrage geleverd aan het Zwitserse saldo.

Nederlandse successen

De meest succesvolle natie in Parijs-Roubaix is natuurlijk België. Maar liefst 57 van de 121 edities wist een Belg de hoogste trede van het podium te bereiken.
Bizar zijn de bijdrages van De Vlaeminck, Boonen, Merckx, Van Looy, Museeuw en Rebry. Met z'n zessen zorgde ze in totaal maar liefst voor twintig overwinningen!

Wij Nederlanders doen het en heel stuk minder goed. Slechts negen overwinningen en in totaal een magere 21 podiumplaatsen.

De eerste Nederlander die op het podium stond was Mathieu Cordang. Dit was tijdens de tweede editie (1897) en Cordang was in die jaren een echte topper.
Zowel op de baan als op de weg kon Cordang z'n mannetje staan. Titels en recordsraces waren zijn ding. Vooral in die laatste categorie kon het Cordang niet gek genoeg zijn.
Hij ging gerust met behulp van gangmakers in 24 uur zo'n 1000 kilometer fietsen.
1000 kilometer in 24 uur is zelf nu nog een prestatie van formaat.
Omdat Cordang - ondanks dat hij een forse sigarenroker was - over een enorm uithoudingsvermogen beschikte, was hij zeker een van de kanshebbers voor een overwinning in de tweede editie van Parijs-Roubaix.
Lange tijd reed Cordang aan kop, maar in de finale werd hij bijgehaald door Maurice Garin.
Toch was Cordang het meest fris van de twee, maar maakte bij het binnenrijden van het velodroom een fout en kwam ten val.
In die jaren moesten de renners nog een fors aantal ronden rijden op de baan en Cordang sprong op z'n fiets en zetten de achtervolging in.
Ronde na ronde werd z'n achterstand op Garin kleiner en hij sneuvelde op het achterwiel.
Het publiek was uitzinnig en het was een finale die zijn gelijke niet meer gaat krijgen.

Cordang was een kleurrijk figuur die z'n werkzame bestaan als zeeman was begonnen. Al snel had hij door dat je als beroepswielrenner een goede boterham kon verdienen.
Overal in Europa werd Cordang gevraagd en als de race maar lang en zwaar genoeg was kwam Cordang graag z'n kunsten laten zien.
Het einde van de carrière van Cordang valt nagenoeg samen met de idiote wetgeving die wielerwedstrijden op de weg bijna onmogelijk maakte. Tussen 1905 en 1935 was het in Nederland verboden om wielerwedstrijden te houden. Het was onzedelijk om met blote benen op de openbare weg te rijden.
Dat heeft ook alles te maken met "het gat" in de Nederlandse wielerhistorie op de weg.

Na de Tweede Wereldoorlog kwamen in Parijs-Roubaix dan ook pas de volgende successen. In 1964 was Peter Post de eerste Nederlander die de koers wist te winnen. In een duizelingwekkend gemiddelde van 45.129! Een record wat jaren is blijven staan.

Een van de meest succesvolle Nederlanders in Parijs-Roubaix is Jan Janssen die drie keer op het podium heeft gestaan. Janssen heeft in al zijn deelnames eigenlijk niet een keer gefaald.

Toen was het even een aantal jaren vrij stil op het podium in Roubaix. Raas en Kuiper haalde eind jaren 70 wel allebei een keer een podium. Voor overwinningen moesten de fans echter wachten tot begin jaren 80. Zowel Raas en Kuiper wisten een keer te zegevieren op de legendarische velodrome in Roubaix.
Die overwinning van Kuiper hing nog aan een zijde draadje. Ieder herinnerd zich wel de beelden van een handen klappen de Kuiper die geholpen wilden worden met een nieuwe fiets.

Begin deze eeuw was daar een oplettende Knaven in een klets natte editie en handig gebruik maakte van het voordeel van de ploeg. Door de barre omstandigheden werd het een van de traagste edities van na de oorlog.

Tussen 2013 en 2018 trakteerde Terpstra de Nederlands fans op twee derde plaatsen en een heerlijke overwinning.

In 2021 werd Mathieu van der Poel in zijn debuut gelijk derde in een zeer natte editie die vanwege de Corona was uitgesteld tot oktober van dat jaar.
Een half jaar later was er al weer een Parijs-Roubaix en de Nederlandse fans smulde van een schitterende overwinning van Dylan van Baarle. Geweldige ploeg maar absoluut sterkste en slimste man in koers. Het werd dan ook een ererondje op de wielerbaan waar menig wielerfan kippenvel van kreeg.

We hoefde niet lang op een volgende Nederlandse opvolger te wachten en gelijk een jaar later mocht Mathieu van der Poel solo aan op de wielerbaan z'n ererondje maken nadat hij de hele dag koers had gemaakt.

Dat smaakte blijkbaar naar meer want gister soleerde Mathieu van der Poel voor het tweede jaar op rij naar een overwinning. Dat met een solo van 60 kilometer en met een onwaarschijnlijk gemiddelde van 47.802 dat een nieuw record is.

Nederlandse overwinningen
1964 Peter Post
1967 Jan Janssen
1982 Jan Raas
1983 Hennie Kuiper
2001 Servais Knaven
2014 Niki Terpstra
2022 Dylan van Baarle
2023 Mathieu van der Poel
2024 Mathieu van der Poel

Tweede plaatsen
1897 Mathieu Cordang
1966 Jan Janssen
2004 Tristan Hoffman

Derde plaatsen
1953 Wout Wagtmans
1963 Jan Janssen
1978 Jan Raas
1976 Hennie Kuiper
1986 Adrie van der Poel
2011 Maarten Tjallingii
2013 Niki Terpstra
2018 Niki Terpstra
2021 Mathieu van der Poel

Foto: Mathieu Cordang was de eerste Nederlander die op het podium van Parijs-Roubaix mocht gaan staan.

Records

Hoewel deze blog er niet een moet worden met vooral lijstjes is dit toch wel een erg leuk overzicht. En dit lijstje moest ik na de indrukwekkende overwinning van Mathieu van der Poel gister voor de derde keer op rij aanpassen.

Stand van deze records per 8 april 2024:

Meeste overwinningen: 4 keer
Roger de Vlaeminck: 1972, 1974, 1975 en 1977
Tom Boonen: 2005, 2008, 2009 en 2012

Meeste deelnames: 17 keer
Mathew Hayman, George Hincapie en Imanol Erviti

Meeste aantal keren in de offciele uitslag: 16 keer
Mathew Hayman, Servais Knaven

Snelste race: 47.802 km pu
Mathieu van der Poel  - 2024

Langzaamste race: 22.857 km pu
In 1919 (1e editie na WWI)

Langste afstand: 280 km
In 1896 en 1897

Meeste winnaars uit één land
België 57 keer

Oudste winnaar: 38 jaar
Gilbert Duclos-Lassalle in 1993

Minst aantal km's kasseien:
22km in editie van 1965

Foto: Na zijn schitterende overwinning in 2012  is Tom Boonen net als Roger de Vlaeminck 

vier maal op een plaquette in de laatste kasseistrook opgenomen.

Wallers Haveluy

2500 meter - 4 sterren

Deze strook staat ook wel bekend onder de naam Pavé Bernard Hinault. De strook wordt gebruikt sinds begin deze eeuw en baarde vooral opzien tijdens de Tour van 2010.
Voor specialisten is dit een heerlijke strook, maar wie deze omgeving vervloekt kan op deze enkele strook minuten verliezen.
De strook heeft een L-vorm en tot de bocht loopt het iets op. Meestal staat op deze open vlakte een stevige wind en dan zijn het de sterke jongens die als eerste de bocht gaan nemen.
De bocht is scherp en krap en je valt nagenoeg stil. Er zijn sterke beentje nodig om weer snel op gang te komen.
Na de bocht loopt het weer wat af, maar het wordt nergens eenvoudig en tot het eind zal er gewerkt moeten worden.

Foto: Wielertoerist bij het oprijden van de strook

Als het geregend heeft staan er met name in het eerste deel heel veel plassen. Het is dan echt zaak het midden van de weg te nemen omdat je maar slecht kan inschatten hoe die de plassen zijn.
Bij het oprijden van de strook staat een zuiltje met de naam van de strook. Ook een klein monument van een de Franse renner Jean Donain.
Bij het opdraaien van de Chemin des Helesmes - wat de officiële naam is van deze weg - staan er twee reuze fietsen.

Foto: Reuze fietsen bij de afslag naar de strook. Of renners er aandacht voor hebben?

Na deze strook gaat het in vliegende vaart richt Bos van Wallers wat de volgende strook is.
Kilometers lang worden er dan bijna onwerkelijke snelheden gehaald, om maar als eerste de kopman in Het Bos af te kunnen zetten.
Daarom is het tijdens de koers van groot belang om bij de eerste te zitten op deze Pavé Bernard Hinault.
Hier gaat nog niemand de koers winnen maar je kan hem er al wel verliezen. Hier niet van voren zitten gaat daarna heel veel krachten kosten om weer in de kop van de wedstrijd te komen.

Afbeelding: De strook loopt van rechtsonder bij de D440 naar linksboven bij de D13

Kanshebber 2024

Niets is zo mooi om te speculeren wie een grote koers gaat winnen. In de tijd van Eddy Merckx was dat een mega saai spelletje, maar in het huidige wielrennen is het toch een stuk lastiger. Natuurlijk zullen er vele fans van van der Poel zijn die denken dat hij dit ook wel even zal doen.

Zo eenvoudig is het allemaal niet. Dat van der Poel drie keer de Ronde van Vlaanderen heeft gewonnen is in het moderne wielrennen echt heel, heel bijzonder.

Natuurlijk moeten we voor zondag van der Poel opschrijven, want als hij aan de start staat van een eendagskoers staat behoort hij gewoon tot de favorieten. Voor mij staat Jasper Philipsen echter net een treetje hoger in mijn prognose. Philipsen heeft vorig jaar aan de overwinning geroken en na zijn winst in Milaan - San Remo weet hij ook hoe het voelt om een monument te winnen. Het zal oor het gunstige weer lastig zijn om alleen weg te geraken. De kans dat een groepje gaat sprinten voor de overwinning acht ik dan ook groot en dan is Philipsen toch de snelste.

Het wordt - als we de voorspelling mogen geloven - zondag immers een droge editie met perfect koersweer. Temperaturen net onder de 20 graden en wind schuin van achter en schuin opzij. Dat kan zomaar betekenen dat we waaiers krijgen en dat het een heel rappe editie gaat worden. Daarom denk ik dat naast het ijzersterke Alpecin-Deceuninck duo we echte pure hardrijders in de top van de uitslag gaan zien.

Van Trek uiteraard Mads Pedersen en Jonathan Milan. Twee sterke beren die de afgelopen koersen hebben laten zien dat de vorm helemaal ok is. In Parijs-Roubaix zitten geen klimmetjes en dat is in het voordeel van deze sterke gasten.

De ploeg van Visma LAB is zwaar gehavend maar met Matteo Jorgenson en Dylan van Baarle hebben ze toch twee sterke ijzers in het vuur. Van Baarle weet hoe je een fiets naar Roubaix moet brengen en Jorgenson is heel snel heel veel aan het leren. In Vlaanderen plafonneerde hij op de hellingen en...........die hebben we niet in Parijs-Roubaix.

Ook Ineos heeft sterke beren. De jonge Joshua Tarling mogen we zeker verwachten in de finale. Verder ben ik benieuwd of Filippo Ganna aan de start zal staan. Hij is nog niet aangemeld maar ik hoop hem zondag wel aan werk te zien, want hij heeft vorig jaar toch wel indruk gemaakt op de stenen.

Matej Mohoric gaan we net als de onfortuinlijke Wout van Aert zeker niet zien en dat is voor hem - net als voor van Aert - persoonlijk heel triest, maar ook voor de neutrale kijker want Mohoric maakt immers altijd koers. Het gaat zondag een mooie koers worden maar Mohoric en van Aert had ik er heel graag bij gezien.

Dan is er nog een heel rijtje renners die als de koers een beetje tactisch wordt ze zomaar voor de winst kunnen gaan.
Voor mij zijn Oier Lzakano, Nils Politt, Alberto Bettiol, John Degenkolb, Laurenz Rex, Luca Mozzato en Stefan Küng allemaal kleppers die zomaar met de winst kunnen gaan lopen. Allemaal in uitstekende vorm en als het Alpecine en Trek blok het elkaar tactisch moeilijk gaan maken, kan zomaar een van deze renners er met de bloemen (en kassei!) er vandoor gaan.

Zondag eind van de middag zullen we het weten................ nog twee nachtjes slapen!

Foto: Wie mag zondagavond zijn naamplaatje toevoegen in

 de legendarische douches van de wielerbaan van Roubaix?

Parcours Vrouwen 2024

Net als in de eerste twee edities voor vrouwen is de start in Denain. Voor de vrouwen zaterdag de kasseien opgejaagd worden rijden ze twee rondjes in de omgeving van deze stad die we vooral kennen van de GP Denain (mini Parijs-Roubaix).

Na zo'n anderhalf uur koers rijden de vrouwen in Hornaing de eerste strook op. Kenners van het parcours van de mannen weten dat na het legendarische Bos van Wallers is. Blijft toch gek dat de dames dit bespaard blijft.

Overigens staat deze week het Bos van Wallers weer extra in het nieuws omdat de organisatie een chicane gaat aanleggen vlak voor het oprijden van deze vreselijke strook. Dat is echter pas voor zondag en we zullen zien hoe dat uit gaat pakken.

Wat de overweging is om de vrouwen deze strook te ontzeggen weet ik niet, maar ze krijgen evengoed op een kleine 150 kilometer 17 stroken te verwerken. Dat zijn dezelfde als de laatste 17 stroken bij de mannen.

Dus vijf sterren stroken als Mons en Pévèle en Carrefour de l'Arbre zijn onderdeel van de uitdaging waar de vrouwen zaterdag op getrakteerd gaan worden.

Een straffe kluif en met de huidige weersvoorspellingen beloofd het een zeer stoffige editie te worden. 

Bos van Wallers Arenberg

2400 meter - 5 sterren

In de zestiger jaren was de asfaltmachine in Noord Frankrijk met een forse opmars bezig. Dat zorgde ervoor dat de organisatie op zoek moest naar alternatieven om toch voldoende kasseistroken in de koers te behouden.
Jean Stablinski - zelf een verdienstelijk coureur - werd op pad gestuurd om kasseistroken te scouten.
Het meesterwerk waar hij mee op de proppen kwam is de 2400 meter lange La Drève des Boules d'Hérin.
Een weg uit de oertijd in een sombere mijnstreek (sinds 1990 definitief gesloten) die dwars door een donker en vochtig bos loopt.
Een Bos dat doorgaans alleen bevolkt wordt met een enkele wandelaar of vogelspotter.
Terecht dat je hier niet met de auto mag rijden want het bos is een prachtig stuk natuurgebied dat ook valt onder het Franse Staatsbosbeheer.
De strook maakt sinds 1968 deel uit van Parijs-Roubaix.
Het begin van de strook is bij de spoorwegovergang aan de rand van Arenberg en het einde van de strook is bij de D40.

Foto: De hekken staan klaar voor de grote dag.

De strook loopt licht bergaf maar wie er fiets heeft echt niet het gevoel in het voordeel te zijn.
Tussen 1974 en 1983 kreeg de organisatie geen toestemming om de koers hier door te laten.
In 1999 en 2000 werd de strook van noord naar zuid "bergop" gereden.
Dit had alles te maken met de zware val van Johan Museeuw in 1998. Hierbij verloor Museeuw bijna z'n linker been.
Om het tempo in het bos te drukken werd er twee jaar in omgekeerde richting gereden.
Het beoogde effect zal minimaal geweest zijn want vanaf 2001 ging het gewoon weer vanaf de spoorwegovergang van Arenberg de stenen op.
In 2005 zat de mythische strook niet in het parcours wegens restauratie werkzaamheden.
Wie nu over de strook wandelt of fietst kan niet geloven dat een kleine 20 jaar geleden dit middeleeuws karrenspoor voor een kleine 300.000 Euro is gerestaureerd.

 Foto: Een wielertoerist verkent Het Bos in de herfst. Foto is genomen vanaf de vervallen treinbrug

Hoewel in een paar jaar tijd het bos een mythisch aanzien kreeg heeft de strook op de uitslag van de koers doorgaans weinig effect.
Van hier is immers het nog bijna 100 kilometer naar Roubaix. Doorgaans volgen er nog 15-16 stroken met in totaal nog goed 30 kilometer kasseien.
Je kan in het bos echter wel de koers verliezen dus is het zaak om goed van voren te zitten.
Doorgaans is Haveluy (Pave Hinault) de voorgaande strook en van daar naar het Bos van Wallers is het een kilometer of zeven.
Het voorste peloton legt dat in een moordend tempo af om de kopmannen in een goede positie te brengen. In een verschroeiend tempo dendert het peloton naar de spoorwegovergang of daar de eindstreep al is getrokken.
Als een dolle meute razen de renners door Arenberg. Nu is dat overigens geen dorp om aan sightseeing te doen.
De huizen zijn grauw van de mijnbouw, de luiken dicht en anders hangt er wel een vergrijsde vitrage.
Het ademt wel de sfeer uit dat deze omgeving alleen geschikt is voor de sterke jongens. Zij die kunnen overleven.
Overleven is het ook op het moment dat het peloton de overweg kruist.
Op dat moment zitten de meeste renners al lang op hun adem te trappen en om hun moeder te roepen.
Nu moet er 2400 van de meest gruwelijke kasseien worden overbrugt.
Zij die hier voor het eerst komen kunnen het nauwelijks geloven dat dit bestaat EN dat je hier moet koersen.

Foto: Voor de renners lijkt de strook oneindig.

Met stomweg bonken kom je er niet. Je zal op enige manier soepel moeten draaien.
Hier wordt het peloton fors uit elkaar getrokken.
De bezemwagen heeft het hier doorgaans ook erg druk. Vooral renners voor wie deze klassieker "een motje" is vinden het nu wel genoeg.
Ze hebben de kopmannen 150 kilometer op weg geholpen dus het is genoeg. Zij die een kans op het podium maken trekken vooraan echter volle bak door.
Vol, vol, vol.
Onder de kanshebbers valt de schade doorgaans mee, maar de inspanning die je hier moet leveren gaat in de loop van de koers zwaar doorwegen.

Bij het oprijden van de strook staat een monument van "uitvinder" Jean Stablinski. Dat is een erg goeie keuze want geloof me................als dat monument aan het eind van de strook zou staan kwamen er heel wat verwensingen richting de goede man.
In de officiële koers-presentatie wordt voor deze strook de benaming Trouée d'Arenberg gebruikt. Daarom zie je in verslagen ook wel eens "de loopgraaf van Arenberg" staan.

Welke naam je ook gebruikt je zal hem altijd met respect uitspreken. Het Bos! Ja Het Bos van Wallers. Het Bos van Wallers Arenberg.

 Afbeelding: De strook begint rechtsonder even buiten Arenberg en loopt door tot de D40

Parcours 2024

Afgelopen zondag hebben we kunnen genieten van een heroïsche Ronde van Vlaanderen. Een topdag voor de de echte wielerliefhebber en hongerig als menig fan zal zijn kijken we al weer uit naar de volgende koersen.

Morgen is er nog De Grote Scheldeprijs die waarschijnlijk ten prooi zal vallen aan een sprinter. Zondag wordt dan het kasseideel van het voorjaar afgesloten met Parijs-Roubaix. Het parcours lijkt in grote mate op dat van vorig jaar. In het eerste deel een paar kleine wijzigingen, maar vanaf het Bos van Wallers is het over vertrouwde wegen naar Roubaix.

Na een neutrale aanloop krijgen de renners 260 kilometer te verwerken met goed 55 kilometer kasseien. 

Nog 5 nachtjes slapen.............

Paris–Roubaix Espoirs

Sinds 1967 wordt er van Parijs-Roubaix ook een versie verreden voor Amateurs of U23 (onder 23 jaar) zoals dat op dit moment officieel heet.
De koers wordt de laatste jaren eind mei gehouden en is doorgaans een goede 180 kilometer lang.
Wie de erelijst afgaat ziet dat daar heel wat deftige coureurs staan, die in hun prof loopbaan hele knappe palmaressen bij elkaar hebben gefietst.

Het is echter tot nu toe alleen Marc Madiot gelukt om zowel de amateurkoers als de grote versie te winnen. De grote versie zelfs twee keer en Marc was in 1985 en 1991 de concurrentie te snel af.
Voor velen kwam de overwinning van Madiot in 1985 uit de lucht vallen. Wie onderstaande lijstje kende wist wel beter.

Schrijf daarom voor de toekomst toch maar een paar namen op. Vooral Filippo Ganna zie ik wel in staat om naast zijn overwinning bij de Espoirs ook die bij de de Elite binnen te halen.

In 2013 is er helaas geen race voor Espoirs gehouden en ook in de jaren 2020 t/m 2022 was er geen editie voor Espoirs. Deels afgelast vanwege de Corona crisis en pas vorig jaar was er weer een editie die gewonnen werd door onze zuiderbuur Tijl De Decker.

Erelijst Espoirs
1967 Georges Pintens (Bel)
1968 Alain Vasseur (Fra)
1969 Roger Desmaret (Fra)
1970 Enzo Mattioda (Fra)
1971 Louis Verreydt (Bel)
1972 Yvan Benaets (Bel)
1973 Patrick Béon (Fra)
1974 Marc Steels (Bel)
1975 Pol Verschuere (Bel)
1976 Gérard Simonnot (Fra)
1977 Michel Lloret (Fra)
1978 Fons De Wolf (Bel)
1979 Marc Madiot (Fra)
1980 Stephen Roche (Ier)
1981 Kenny De Maerteleire (Bel)
1982 Rudy Rogiers (Bel)
1983 Frank Verleyen (Bel)
1984 Thierry Marie (Fra)
1985 Christian Chaubet (Fra)
1986 Vincent Thorey (Fra)
1987 Franck Boucanville (Fra)
1988 Laurent Bezault (Fra)
1989 Frédéric Moncassin (Fra)
1990 Thierry Gouvenou (Fra)
1991 Eric Larue (Fra)
1992 Stéphane Chanteur (Fra)
1993 Marek Lesniewski(Pol)
1994 Kurt Dhont (Bel)
1995 Damien Nazon (Fra)
1996 Dany Baeyens (Bel)
1997 Marc Chanoine (Bel)
1998 Thor Hushovd (Nor)
1999 Sébastien Joly (Fra)
2000 Eric Baumann (Dui)
2001 Yaroslav Popovych (Ukr)
2002 Mikhail Timochine (Rus)
2003 Sergey Lagutin (Uzb)
2004 Koen de Kort (Ned)
2005 Dimitry Kozontchuk (Rus)
2006 Tom Veelers (Ned)
2007 Damien Gaudin (Fra)
2008 Coen Vermeltfoort (Ned)
2009 Taylor Phinney (USA)
2010 Taylor Phinney (USA)
2011 Ramon Sinkeldam (Ned)
2012 Bob Jungels (Lux)
2013 Geen wedstrijd
2014 Mike Teunissen
2015 Lukas Spengler
2016 Filippo Ganna
2017 Nils Eekhoff
2018 Stan Dewulf
2019 Tom Pidcock
2020-2022 Afgelast
2023 Tijl De Decker

Foto: Veel fans hadden verwacht dat Thor Hushovd ook bij de profs wel een
 keer de zege binnen zou halen. Zo simpel is het allemaal niet. 
(Foto training Tour Rotterdam 2010)

Henri Cornet: 1906

In zijn debuutjaar als negentienjarig prof wist Cornet direct de Tour De France van 1904 te winnen. Hiermee is hij nog steeds de jongste Tour winnaar. 

De overwinning van Cornet in deze Tour kwam echter pas maanden nadat de koers was gereden. Een aantal deelnemers werd gediskwalificeerd vanwege het niet reglementair afleggen van het parcours. Altijd triest dat de echte winnaar in zo'n situatie niet gehuldigd is en niet de aandacht in de media heeft gekregen die hij verdiend.

Hoewel Cornet nog een aantal keren aan de Tour deelnam wist hij dit succes niet te herhalen.

Van de acht deelnames aan de Tour moest hij drie keer opgeven. Verder werd hij in La Grande Boucle nog een keer 8e, 12e, 16e en 28e.

 

Cornet kwam eigenlijk alleen in Franse koersen uit en zien we hem alleen in klassiekers als Parijs-Roubaix en Parijs-Tours in de uitslag staan.

In het jaar voor zijn overwinning in Roubaix had Cornet met een derde plek al op het podium gestaan en ook in Parijs-Tours wist hij het podium een keer te halen.

 

Bij de 270 kilometer lange editie van 1906 stonden er 71 renners aan de start waarvan er maar 14 de finish in Roubaix wisten te halen. De top 10 bestaat volledig uit Franse renners maar let eens op de verschillen. Hierbij is het wel goed om je te realiseren dat renners in die periode alles zelf moesten regelen en een paar lekke banden meer of minder kon al voor enorme verschillen zorgen.

 

Hoewel Cornet een aantal zeer indrukwekkende overwinningen heeft behaald heeft zijn carrière door een matige gezondheid helaas niet erg lang geduurd. Cornet - die de bijnaam Le Rigolo (de Joker) had - overleed uiteindelijk op 56 jarig leeftijd aan hartfalen.

Top 10 editie 1906:

Plaats	Naam	Tijd
1	Henri Cornet	9u59’20”
2	Marcel Cadolle	z.t.
3	René Pottier	+5’15”
4	Louis Trousselier	+8’45”
5	César Garin	+14’45”
6	Hippolyte Aucouturier	+21’45”
7	Georges Passerieu	+23’45”
8	Émile Georget	+2’00’45”
9	F. Saint	+2’25’45”
10	Georges Fleury	+2’35’45”

 

 

Secteur Quérénaing à Maing

2500 meter - 3 sterren

De strook werd voor het eerst gebruikt 1996 en loopt bijna in een rechte lijn. De kasseien liggen vrij goed en op een aantal plaatsen ligt er een strookje asfalt.
De lastigheid zit echter in het hoogteverschil.
De strook loopt serieus op en een tand te groot duwen kan je lelijk opbreken. In het tweede deel loopt de strook weer een stuk omlaag en daar is het goed uitkijken.
Dit is een plek waar het bidons regent. Ook hier liggen de kasseien vrij goed maar door de hoge snelheid stuitert alles alle kanten op.
Alert blijven is hier van groot belang want hier wil je niet vallen. Een schuiver in een bocht van een vlakke strook kan een keer gebeuren en valt doorgaans mee.
In het vals plat omlaag richting Maing kan de voorste groep echt op hol slaan en hier wil je niet over de kop.

In edities voor wielertoeristen zie je sommige fietsers hier ook enigszins in paniek raken als de snelheid in het tweede deel teveel oploopt.

Opletten dus!

De officiële naam van de weg is Rue de Maing en het wegnummer is D59.

 

Kasseistroken Parijs Roubaix weergeven op een grotere kaart